کلبه ی شعر

شعر را باید خواند، شعری که زندگیست

کلبه ی شعر

شعر را باید خواند، شعری که زندگیست

نگاه - ماگوت بیگل ( ترجمه احمد شاملو)

به تو نگاه می کنم

                  و می دانم

تو تنها نیازمند یک نگاهی

                تا به تو دل دهد

                         آسوده خاطرت کند

                                            بگشایدت

                                                 تا به در درایی

من پا پس می کشم

               و در  نیم گشوده

                     به روی تو بسته می شود...

 

ساقیا - امراله کافی نژاد (کافی رودفاریابی)

ساقیا پر کن دوباره جام من خالی شده
واقعاً این حال من هم مثل تو عالی شده
می بده پر کن پباپی تا بیاید جام من
شاید امشب دلبرم آید سپارد کام من
مست کن یکسر خرابم کن بکن دیوانه ام
از خودی و غیر خود امشب بکن بیگانه ام
جرعه جرعه می‌ بده تا ره برد در استخوان
از زمین بیگانه گردم ره برم تا کهکشان
در میان  کهکشان با حوریان همدم شوم
از بهشت بیرون شوم از نو اگر آدم شوم
تا ببینم حوریان دانند رسم دلبری
یا که میدانند عشق و مزهء افسون گری
می بده ساقی خرابم کن خراب اندر خراب
شاید امشب باز یابم اصل خود را روی آب
آب انگورم بده تا از خودی بی خود شوم
صد سلیمان زمان را ساقیا هدهد شوم
می بده شاید که اندر گوشهء رودفاریاب
کافی محزون بیاید شادمانی را به خواب

ماه - آرشام ارجمند

ماه از روزنه پیداست
دل من تک و تنهاست
نمیدانم که چرا
خوبروی ماهروی من ناپیداست
ماه من گم شده است؟
نه کمی صبر کنید
ماه من پیدا شد
پشت ابر پنهان بود

مهربانی - آرشام ارجمند


از دلت خبر نداشتم

چون دلت را پنهان کرده بودی
اما چشمهایت
- آن دو زیبای پر احساس-
آنها که پنهان نبودند
مهربانی را جار میزدند
و بخاطر همان مهربانیست
که دلم برایت تنگ میشود

چه بی تابانه می خواهمت - احمد شاملو

چه بی تابانه می خواهمت ای دوریت آزمون تلخ زنده بگوری

چه بی تابانه تو را طلب می کنم

بر پشت سمندی گویی نوزین که قرارش نیست

وفاصله تجربه یی بیهوده است

بوی پیرهنت اینجا 

 و اکنون کوه ها در فاصله سردند

دست در کوچه و بستر

حضور مانوس دست تو را می جوید

وبه راه اندیشیدن یاس رج می زند

بی نجوای انگشتانت فقط و جهان از هر سلامی خالی است  

احمد شاملو