کلبه ی شعر

شعر را باید خواند، شعری که زندگیست

کلبه ی شعر

شعر را باید خواند، شعری که زندگیست

یار


آن که عشقش به دلم، یار شود

مونس و همدم و غمخوار شود


آنکه هُرم نفسش جانبخش است

محرم خلوت اسرار شود


تا صبا همدم این زلف و رخ است

چون گل لاله به گلزار شود


سر و قد شمسه ی ایوان وجود

زلف او حلقه ی زنّار شود


 در سرا پرده ی جان جلوه گر است

مطلع دلکش اشعار شود


گر شود دور و رود از بر من

داغ دل، آتش رخسار شود


تا به زلفش دل من بافته است

غیر از او هر دو جهان تار شود


آرشام  ارجمند

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد