کلبه ی شعر

شعر را باید خواند، شعری که زندگیست

کلبه ی شعر

شعر را باید خواند، شعری که زندگیست

درباره من

شعر بخشی از روح شما را به جوش و خروش در می آورد که تا بحال آن را ندیده اید. کانال دکلمه ها در تلگرام: https://t.me/arshamdeklameh ادامه...

جدیدترین یادداشت‌ها

همه

یار آن که عشقش به دلم، یار شود مونس و همدم و غمخوار شود آنکه هُرم نفسش جانبخش است محرم خلوت اسرار شود تا صبا همدم این زلف...
سقف عشق سقف ما خیلی کوتاهه، نمی تونیم پا بشیم نمی تونیم توی این دنیای بسته جا بشیم بیا تا با همدیگه، سقفامونو خراب کنیم دستا رو...
با تو بودن من برای با تو بودن دل به دریا می زنم سر ز سودای تو بر دامان صحرا می زنم من که در دریای عشقت چون صدف افتاده ام بر لب...
برگرد محبوب دل آرامم ، بی تو نفسم آه ست بی تو دلم افسرده، جانم تهِ یک چاه ست بی رویِ تو نابودم، ویرانه ای از جنگم آشفته و...
شعر -بهنام رادمنش -دکلمه از آرشام ارجمند پر می کنم با اشک خود گلدان شعرم در کاسه ی خون، ریز کردم نان شعرم تلخ است اما تلخ و شیرین می شود گاه با یادگار قند تو...
باران -فهمیه فروغی -دکلمه از آرشام ارجمند باران که میزند دلم دست مرا می گیرد می کشاند و میبرد کنار پنجره و چون کودکان بازیگوش در سینه به این سو و آن سو می دود...
لبخند -آرشام ارجمند لبخند تو شعر است شعری عاشقانه از بزرگترین شاعر دنیا که گویی با مرکب سرخ در زیباترین دفتر جهان نوشته‌اند شعری که هر وقت...
پاییز چه زیباست - نصرت رحمانی مهتاب زده تاج سر کاج پاشویه پر از برگ خزان دیده ی زرد است بر زیر لب هره کشیدند خدایان یک سایه ی باریک هشتی شده تاریک...
عاشقانه - آرشام ارجمند تو چون خورشیدی سخاوتمند به روزهایم روشنایی می بخشی. تو چون ماهی آیینه وار انعکاس جانبخش مهری. هوای حضورت زنده ام می...
بی تو طوفان زده ی دشت جنونم - هما میرافشار بی تو طوفان زده ی دشت جنونم صید افتاده به خونم تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم بی من از کوچه گذر کردی و رفتی بی...

آمار : 79904 بازدید Powered by Blogsky

نشونی - یغما گلرویی

^{بانو! بگو که کافه ی دنجِ چشات کو؟}

^{من خسته ام... نشونیِ اون کافه رو بگو!

باز از مسیرِ خواب برم تا سرابِ تو،

یا از پیاده روی همین شعرِ رو به رو؟

پیشِ تو قطب نمای دلم مست می کنه!

باید بغل کنم تو رو از هر چهار سو!

من به نشونیِ غلطت شک نمی کنم

حتا تو التهابِ کتک های بازجو!

بی تو یه ساعتم که عقب می ره عقربه ش،

با صدهزار زنگ فرو مُرده تو گلو!

یه برکه ام که روی تنم غوطه می خورن،

این اردکای زشت همه تو لباسِ قو!

باید تمامِ شعرای حافظ رو دوره کرد،

تا شرحِ یک نگاهِ تو رو گفت مو به مو...

اما تمامِ حرفِ دلِ من خلاصه شد،

تو چهار سطرِ ساده ی یک شعرِ شاملو:

آه ای یقینِ گم شده! ای ماهیِ گریز!

در برکه های آینه لغزیده تو به تو!

من آب گیرِ صافی ام، اینک! به سِحرِ عشق!

از برکه های آینه راهی به من بجو!}

آرشام ارجمند 1394,03,28 ساعت 02:46