کلبه ی شعر

شعر را باید خواند، شعری که زندگیست

کلبه ی شعر

شعر را باید خواند، شعری که زندگیست

درباره من

شعر بخشی از روح شما را به جوش و خروش در می آورد که تا بحال آن را ندیده اید. کانال دکلمه ها در تلگرام: https://t.me/arshamdeklameh ادامه...

جدیدترین یادداشت‌ها

همه

یار آن که عشقش به دلم، یار شود مونس و همدم و غمخوار شود آنکه هُرم نفسش جانبخش است محرم خلوت اسرار شود تا صبا همدم این زلف...
سقف عشق سقف ما خیلی کوتاهه، نمی تونیم پا بشیم نمی تونیم توی این دنیای بسته جا بشیم بیا تا با همدیگه، سقفامونو خراب کنیم دستا رو...
با تو بودن من برای با تو بودن دل به دریا می زنم سر ز سودای تو بر دامان صحرا می زنم من که در دریای عشقت چون صدف افتاده ام بر لب...
برگرد محبوب دل آرامم ، بی تو نفسم آه ست بی تو دلم افسرده، جانم تهِ یک چاه ست بی رویِ تو نابودم، ویرانه ای از جنگم آشفته و...
شعر -بهنام رادمنش -دکلمه از آرشام ارجمند پر می کنم با اشک خود گلدان شعرم در کاسه ی خون، ریز کردم نان شعرم تلخ است اما تلخ و شیرین می شود گاه با یادگار قند تو...
باران -فهمیه فروغی -دکلمه از آرشام ارجمند باران که میزند دلم دست مرا می گیرد می کشاند و میبرد کنار پنجره و چون کودکان بازیگوش در سینه به این سو و آن سو می دود...
لبخند -آرشام ارجمند لبخند تو شعر است شعری عاشقانه از بزرگترین شاعر دنیا که گویی با مرکب سرخ در زیباترین دفتر جهان نوشته‌اند شعری که هر وقت...
پاییز چه زیباست - نصرت رحمانی مهتاب زده تاج سر کاج پاشویه پر از برگ خزان دیده ی زرد است بر زیر لب هره کشیدند خدایان یک سایه ی باریک هشتی شده تاریک...
عاشقانه - آرشام ارجمند تو چون خورشیدی سخاوتمند به روزهایم روشنایی می بخشی. تو چون ماهی آیینه وار انعکاس جانبخش مهری. هوای حضورت زنده ام می...
بی تو طوفان زده ی دشت جنونم - هما میرافشار بی تو طوفان زده ی دشت جنونم صید افتاده به خونم تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم بی من از کوچه گذر کردی و رفتی بی...

آمار : 79903 بازدید Powered by Blogsky

ساقیا - امراله کافی نژاد (کافی رودفاریابی)

ساقیا پر کن دوباره جام من خالی شده
واقعاً این حال من هم مثل تو عالی شده
می بده پر کن پباپی تا بیاید جام من
شاید امشب دلبرم آید سپارد کام من
مست کن یکسر خرابم کن بکن دیوانه ام
از خودی و غیر خود امشب بکن بیگانه ام
جرعه جرعه می‌ بده تا ره برد در استخوان
از زمین بیگانه گردم ره برم تا کهکشان
در میان کهکشان با حوریان همدم شوم
از بهشت بیرون شوم از نو اگر آدم شوم
تا ببینم حوریان دانند رسم دلبری
یا که میدانند عشق و مزهء افسون گری
می بده ساقی خرابم کن خراب اندر خراب
شاید امشب باز یابم اصل خود را روی آب
آب انگورم بده تا از خودی بی خود شوم
صد سلیمان زمان را ساقیا هدهد شوم
می بده شاید که اندر گوشهء رودفاریاب
کافی محزون بیاید شادمانی را به خواب